THALLOPHORI

THALLOPHORI

apud Io. Chrysostomum, Hom. 8. de Anna, Annon videtis frequenter quod, qui in urbibus versantur, pueros nuper lacte depulsos faciunt thallophoros: sunt frondiferi, seu ramos olivae aliarumque arborum manibus ferentes, ex Graeco Θαλλοφόροι. Apud Athenienses inprimis sic dicti sunt Senes in pompa Panthenaica ramos huiusmodi gestantes. A' quibus occasione sumptâ Chorus apud Atistophanem Vespis, de senibus loquens, ait eos, ut inutiles rebus agendis ac pompae tantum traducendae idoneos, per risum vocari θαλλοφόρους.

Σκωπτόμενοι γὰρ ἂν ἐν

Ταῖσιν ὁδοῖς ἀπάσαις

Θαλλοφόροι καλοίμεθα κτλ.

Vide supra ubi de Panathenaicorum Festo. Vestigium moris, apud Christianorum non paucos ad hane usque aetatem superest: Romae abolitum ab Alexandro VII. ubi Kalendis Maii ramos virentes, in anni recentis signum, sustollere consuevêre; nisi haec potius Maiumae Festi λείψανα fuerint. Vide Dominic. Macrum, Hierolex. Sed et in aliis superstitionibus θαλλοὶ adhibiti. Oedipus namque iubetur ter novem ramos oleae ambabus manibus offerre, apud Sophocl. in eo. Caducea θαλλοῖς, i. e. ramis oleaginis circumvolvi solita sunt, Dinarch. in Demost. etc. Et quia θαλλὸς, ut dictum, proprie Palladis ramus, ex eo Sapientiae corona constabat, quam, Miltiadi negatam, aucotre Sachare Doceleô, Themistocli dederunt, post Xerxem devictum, Lacedaemonii, Eurybiadi fortitudinis coronâ collatâ, uti legas apud Plut. Themistocle. Sed et θαλλὸν coronamentum Magistratus recens creati fuisse, apud Athenienses, discas ex Platone, de LL. l. 12. plura de his θαλλοῖς vide apud Car. Paschalium, Coronar. l. 6. c. 16. ut et supra in voce Ramus, it. Osanna.